‘Waar gaat uw boek over?’ vroeg Jasper beleefdheidshalve. Het gezicht van de man betrok. ‘Goede romans gaan nergens over, die zijn er gewoon en nemen de lezer een tijdje mee op de vleugels van hun muziek. Gaat een symfonie ergens over, gaan uw foto’s ergens over?’
Het is zover: vandaag komt Ramkoers van de persen rollen, de roman die ik vorig jaar tijdens de beginnende coronacrisis heb geschreven. Ik besef dat je als schrijver eigenlijk hoort te zwijgen over je eigen werk (behalve als je erover wordt geïnterviewd: dan is de mens achter het boek ineens razend belangrijk). Dat ik dan toch dit pop-upblog heb opgezet, heeft vooral een persoonlijke reden: het zal me hopelijk dwingen om met terugwerkende kracht een soort auteursdagboek bij elkaar te pennen, zonder enige pretentie van volledigheid, maar toch gedetailleerd genoeg om de herinnering aan het absurde jaar 2020 levend te houden.
Min of meer tegelijk met Ramkoers heb ik in datzelfde coronajaar 2020 ook verschillende fotoreeksen gemaakt: Covid-1_, een reeks waarin het idee van lockdown/confinement centraal staat; Autan, een Zuid-Franse reeks rond het thema tijd en vergankelijkheid; en Autun – un fil infrarouge, een reeks met infraroodbeelden die mijn eigen woonplaats in een heel ander daglicht stellen. Alle drie de reeksen, waar Ramkoers impliciet en in één geval zelfs expliciet naar verwijst, zijn van 4 t/m 19 juni te zien bij galerie KochxBos in Amsterdam. Ik zal er ongetwijfeld nog over te spreken komen.
